Wyobraźnia ludzka nie ma granic, ale niektórzy ludzie i tak je przestawiają. Dziś zapraszam na wrażenia z mojego pierwszego spotkania ze Stanisławem Lemem. Książkę czytałam już jakiś czas temu, ale ciągle nie mogę wyjść z podziwu.Więcej
Są książki, które dosłownie wyskakują z lodówki. Jeśli wierzyć przekazom reklamowym połowa ludzkości straci życie, ponieważ je omija. W ten obraz wkrada się jednak mały szczegół: czas mija, ludzkość żyje, jak żyła, a o książce nikt nie pamięta. Stąd już o krok od dyskusji o współczesnych bestsellerach, ale to temat na inny wpis. Dziś zmierzymy się z Szóstką wron od Leigh Bardugo, która swego czasu była właśnie książką lodówkową. Czy nakręcanie sławy miało w tym przypadku postawy?Więcej
Czy powieści fantasy, w obliczu szeroko rozpisanego świata, pełnego nowych zasad i zaskakujących praw, mogą skupić się na bohaterach? Czy taki zabieg jest w stanie się wybronić? Zapraszam na recenzję Pierwszego Rogu Richarda Schwartza, czyli powieści, która ma szansę porządnie zaskoczyć czytelników. Ale po kolei.Więcej
Ostatnio czytanie idzie mi znacznie lepiej niż pisanie. Dość powiedzieć, że w tym momencie mam cztery nieopisane książki, czyli patrząc na harmonogram, dwa tygodnie aktywności. Dodatkowym utrudnieniem jest to, że post, który czytacie ma pojawić się w Wielki Piątek. Im dłużej o tym myślałam, doszłam do wniosku, że jedyną opcją, jaką mogę przyjść jest książka, którą napisał Gilles Paris. Wcale nie ze względu na jej religijny charakter, bo go po prostu nie ma. Nazywam się Cukinia to książka o człowieczeństwie, ale takim wprost, bez zbędnych ozdobników nakładanych na codzienność byle tylko ukryć błędy i żale. Jak udało się autorowi napisać tak bezkompromisową powieść? To proste.Więcej
25 marca obchodziliśmy m.in. Światowy Dzień Czytania Tolkiena. Ubolewam, ale na powtórkę trylogii nie mam teraz czasu. Ale Polka potrafi, a w dodatku ma kochanego chłopaka, który dostarcza „tolkienowinki”. Czy warto sięgnąć po Atlas Tolkienowski, którego autorem jest David Day? Tego się dziś dowiecie.Więcej
Terapia to słowo, które ma w Polsce bardzo zły wydźwięk. Kojarzy się nie tyle z pomocą, próbą wyrównania pewnych niedoborów, ile ze słabością i niedostosowaniem, a skrajnie nawet głupotą. Na takie pojmowanie nie może być zgody nigdy i nigdzie, a już szczególnie na blogu, który ja prowadzę. Nie ma bowiem człowieka, który choć raz w życiu nie odczuwał stresu, nie miał problemów, z którymi sobie nie radził albo nie odczuwał lęku. Trzeba wreszcie powiedzieć, że te sytuacje są normalne i musimy wypracować sobie mechanizmy radzenia sobie z nimi. A co ważniejsze: słaby nie jest ten, kto potrzebuje pomocy. Słaby jest ten, kto jej potrzebuje, aleWięcej
Miałam pisać tylko o tym, jak miło było znów odwiedzić Warszawę w celu spotkania masy ludzi, którzy lubią i propagują fantastykę jak ja. Miałam. Przychodzę jednak dziś z opowieścią o wielkiej podróży. Bohaterowie: Ania Darek TLK Warszawskie Targi Fantastyki Jeszcze więcej TLKWięcej
Książki pisane przez osoby sławne nie kojarzą się zbyt dobrze. Szczególnie, gdy produkt średniej jakości, próbuje się obwołać dziełami, tylko ze względu na znane nazwisko. Czy z tym właśnie mamy do czynienia w przypadku „Kolekcji nietypowych zdarzeń” Toma Hanksa?Więcej
Wyobraźmy sobie mózg jako komputer, który gromadzi za pomocą zmysłów różne informacje, odpowiednio je opracowuje i w sytuacji koniecznej „wyciąga odpowiednie dane” żeby zrobić z nich użytek. Gdybyśmy spróbowali wyobrazić sobie jakiś przedmiot, wraz z całym zespołem cech dla niego charakterystycznych, to jesteśmy w stanie nadać im znaczenie. Przykładowo czerwony kulisty kształt może być piłką, pomidorem lub kulą. Jeśli dołożymy do niego elementy poznania jak smak, zapach, wiązar, wrażenia płynące z dotykania skórki, nie będziemy mieć wątpliwości z jakim obiektem mamy do czynienia, jeśli już kiedyś doświadczyliśmy zmysłowo kontaktu z tym obiektem. Każda z jego wymienionych cech przedstawiona pojedynczo, w izolacji, nie daje nam pełnejWięcej
Byliście kiedyś na weselu? Być może pamiętacie z niego początkowe, wszechogarniające napięcie. Każdy chce przecież dobrze wypaść w oczach pozostałych gości, dawno niewidzianych ciotek, głośnych wujków. Fason przecież należy trzymać. Przynajmniej póki na sali są fotograf i kamerzysta. Co jednak kryje się pod maskami? Czy to możliwe, żeby kilka dni odmieniło na zawsze życie całej rodziny, a nie tylko państwa młodych?Więcej
